XML چیست ؟ XML مخفف عبارت eXtensible Markup Language می باشد. XML یک زبان نشانه گذاری است که برای توضیح در مورد متن یا اطلاعات اضافی کاربرد دارد، که این توضیحات به کاربر نهایی نمایش داده نمی شود؛ اما برای خواندن توسط ماشین و پردازش صحیح متن لازم است. یک مثال بسیار معروف HTML است. وبسایت ها توسط HTML و سایر زبان های برنامه نویسی، کدنویسی می شوند، هرچند شما هیچ ردی از کدها نمی یابید. چیزی که شما می بینید نتیجه تفسیر موتورهای جستجو از این صفحات است. برای مثال یک فرمت فونت خاص، یک جدول یا عکس. بنابراین XML چه می کند؟
اجازه دهید به صورت بسیار ابتدایی شروع کنم. XML جدیدترین زبان شبیه HTML است، اما با انعطاف بیشتر. همانند HTML، XML نیز زیرمجموعه ساده شده ای از Standard Generalized Markup Language) SGML که مادر تمام زبان های نشانه گذاری است) می باشد. XML یک فرمت برای داده ها یا اسناد ساختار یافته تحت وب می باشد؛ به عبارت دیگر XML برای نشانه گذاری یا شرح داده ها استفاده می شود.
برای دستیابی به این هدف، XML به Document Type Definition) DTD) تکیه می کند. می توان گفت که DTD یک دیکشنری ماشین است که به آن اجازه می دهد که زبان نشانه گذاری را بفهمد. بنابراین هر سندی می بایست با تعریف نوعی DTD آغاز شود تا قابل کاربرد باشد.
<!doctype html public “-//w3c//DTD html 4.0//en”>
این مثال خاص به ماشین می گوید که در این موتور جستجوی خاص،HTML4، DTD در انگلیسی است.
مشکل HTML اینست که از یکسری دستورات ایستا و بدون انعطاف تشکیل شده است و هرگاه به attribution خاصی نیاز باشد، شما می بایست این دستورات را تایپ کنید، بارها و بارها. به عبارت دیگر HTML بسیار ساده و واضح است، با یادگیری آسان و البته غیرقابل انعطاف. به عنوان مثال شما می خواهید اندازه یا رنگ header را تغییر دهید، شما به زمان زیادی نیاز دارید که می تواند بسیار خسته کننده باشد. برای جلوگیری از این ویرایش خسته کننده اسناد HTML، قالب ها اختراع شدند. اکنون شما به راحتی هدر header1 را در وبسایت خود فراخوانی می کنید. در قالب، شما تعریف می کنید که header1 به چه صورت است. بنابراین هنگامی که شما می خواهید header را تغییر دهید، کافیست آن را تنها در یک مکان تغییر دهید.
XML شبیه قالب ها عمل می کند و بسیار منعطف تر از HTML می باشد زیرا به شما اجازه می دهد که building blocks خود را ایجاد کنید. اساسا یک سند HTML نوعی قالب می باشد که مشخص می کند اسناد وابسته اش چطور توسط ماشین خوانده شوند.
دو نوع فایل XML داریم: نوع اول به DTD استاندارد که موتورهای جستجو می توانند آن را بخوانند، تکیه دارد و نوع دوم به شما اجازه می دهد که DTD خود را بنویسید و command building blocks خود را ایجاد کنید.
تفاوت بسیار مهم دیگر بین XML و HTML اینست که HTML مشخص می کند داده ها چطور به نظر برسند در حالیکه XML معلوم می کند که داده چیست. و پرواضح است که XML جایگزین HTML نیست، بلکه آن را توسعه می دهد. بنابراین با توجه به مطالب گفته شده XML کار مشخصی انجام نمی دهد بلکه ساختاردهی، ذخیره و انتقال داده را بر عهده دارد.
کاربرد XML چیست؟
XML برای برون سپاری داده ها استفاده می شود و آن ها را با اسناد HTML ادغام می کند و در فایل های XML جداگانه ای ذخیره می کند. از موقعی که XML داده ها را در فرمت متنی ساده ای ذخیره می کند، ذخیره سازی مستقل از platform شما خواهد بود و داده می تواند ارسال شود، دریافت شود و یا به آسانی جابجا شود.
تفاوت های XML و HTML:
• HTML و XML برای اهداف متفاوتی طراحی شده اند.
• XML برای جابجایی داده طراحی شده است؛ با تمرکز بر روی چگونگی داده.
• HTML برای نمایش داده طراحی شده است؛ با تمرکز بر چگونگی به نظر رسیدن داده.
• تگ های XML از پیش تعریف شده نیستند، برخلاف HTML.
• XML قابل انعطاف است.
• XML کارها را آسان می کند.
• اشتراک داده را آسان می کند.
• انتقال داده را آسان می کند.
• تغییرات platform را آسان می کند.
• دسترسی به داده را آسان می کند.
خلاصه مطلب:
• XML: eXtensible Markup Language
• XML همانند HTML زبان نشانه گذاری است.
• XML برای ذخیره و انتقال داده طراحی شده است.
• XML طراحی شده است تا self-descriptive باشد.
• XML کاری انجام نمی دهد.
دیدگاه بگذارید